In de reeks “al te goed bewaarde geheimen”, mag ik het vandaag hebben over de Catalaanse zanger, componist en gitarist Toti Soler, een man die al sinds de vroege jaren ’70 meedraait aan de top van de Catalaanse muziek en ruim veertig albums op zijn naam heeft staan, maar die verder hier bij ons -zo schat ik het toch in- nauwelijks bekendheid geniet. Nochtans: in 1971 speelde hij al samen met Taj Mahal, die hem de kneepjes van het blues-vak leerde en een jaar later was hij in Andalusië te vinden, om er les te gaan volgen bij Diego del Gastor. Toen was hij al afgestudeerd aan het Muziekconservatorium van Barcelona en vanaf het midden van de jaren ‘70 zou hij zich gaan verdiepen in het werk van de talloze Catalaanse dichters, een oeuvre waarmee hij een kwarteeuw lang de grootste podia ter wereld zou bespelen en dat hem dichter bij instituten als Léo Ferré bracht, al liet hij ook de flamenco niet vallen en volgde hij les bij mensen als José Maniel Roldàn. Dat leidde dan weer tot een accentverschuiving, die hem bij de werken van J.S. Bach bracht. Soler rijgt sindsdien de prijzen aan elkaar met bewerkingen van teksten van Ramón del Valle-Inclan, Miquel Martí i Pol, Anton Tsjechov, Ovidi Montllor en talloze anderen. Of het nu om documentaires ging, of theaterstukken of filmmuziek: Soler deed het allemaal.

Op deze nieuwe plaat speelt en zingt hij zich, soms alleen, soms met medewerking van zangeressen als Gemma Humet, Mireia Vives, Rosa Mateu en Sandra Bonillo, door achttien nummers heen. Die speelt hij soms solo in, maar net zo goed krijgt hij muzikale bijstand van bassist Marc Prat en/of percussionist Arnau Figueres. Meer heeft Soler niet nodig om, met zijn vijftig jaar ervaring, een fraai inzicht te geven in zijn veelzijdig kunstenaarschap.

Of je nu tarantella wil horen, of bulería, sardana of simpelweg “chanson”, het zit allemaal vervat in de 53 minuten speelduur van deze plaat. Je krijgt, zelfs als je de man helemaal niet kent, een fraaie doorsnede van ’s mans oeuvre. Dat geeft je dan -zo hoop ik toch- weer zin om méér van hem te leren kennen, want, het mag gezegd worden: met Toti Soler heb je één van de meest veelzijdige en meest ervaren Catalaanse muzikanten in huis.

Ik moet wel even verwittigen: kennis maken met het werk van Soler, kan verslavende effecten hebben: je wil dan op zoek gaan naar werk van de dichters, die hij bewerkt, of je wil weten wat de zangers en zangeressen die voorbijkomen, nog meer op hun palmares hebben staan. Voor je ’t weet, ben je vertrokken voor een paar uur rondstruinen in de Catalaanse catalogus. Die is -en daar mag ik, na al die jaren wel van getuigen- vele keren rijker dan wat we hier denken te weten en kennen over dat Noordelijke deel van Spanje. Zwaar aanbevolen, deze CD!

(Dani Heyvaert)